HET HOOGVEEN / DE TURF

Tijdens het Atlanticum (tijdvak van het Holoceen) ontstond in Oost-Groningen, als onderdeel van het grote Bourtanger Moor, het hoogveen. Het Bourtanger Moor lag zowel op Nederlands als Duits grondgebied en werd begrensd door het stroomdal van de Hunze in het westen en het stroomdal van de Eems in het oosten. Het strekte zich naar het noorden toe uit tot de huidige stad Groningen en naar het zuiden toe tot ongeveer aan de Duitse stad Lingen. In dat gebied lag op enige hoogte Westerwolde.
De klimatologische omstandigheden tijdens het Atlanticum waren vochtig en de gemiddelde temperaturen lagen hoger dan nu. Ideale omstandigheden om hoogveen te vormen.
Normaal breekt plantaardig materiaal snel af onder invloed van zuurstof en bacteriën. Wanneer echter de ophoping van plantaardig materiaal sneller gaat dan de afbraak, er gebrek is aan zuurstof en er voldoende regenwater valt, ontstaat er hoogveen. Een belangrijk bestanddeel van het hoogveen is veenmos, dat in meer dan honderd soorten voorkomt. Veenmos heeft de eigenschap zeer veel water te kunnen opnemen. Duizenden jaren later zou dat veen aanleiding zijn het gebied te ontginnen. Met het "aan snee brengen", het afgraven van het hoogveen, het steken van de turf, ontstonden de Groninger veenkoloniën.

(Bron: http://www.natuurinformatie.nl/)